Los zand

Met slechts een jaar raadservaring is de spoedvergadering van 7 juli jl. in het zomerreces over de begrotingsmonitor de belabberdste raadsvergadering tot nu toe. Wat in ieder geval duidelijk is geworden, is de verdeeldheid in de raad. Zowel bij de coalitiepartijen als bij de oppositiepartijen was de eensgezindheid ver te zoeken.

Het was een vergadering die de politieke verhoudingen geen goed heeft gedaan en gelet op het resultaat maar beter niet had kunnen plaatsvinden. Het ontbrak aan afstemming tussen de vijf partijen die om deze spoedeisende vergadering hadden verzocht. Twee verschillende moties van enkele oppositiepartijen, die beiden verworpen zijn. Een coalitiepartij die zo nodig haar zegje wilde doen zonder ook maar een motie in te dienen of te steunen en zich ondertussen wel tegen het college en de overige coalitiepartijen keerde.

Ergenissen, onbegrip, verwijten en kritiek voerden de boventoon in een debat waar nu maar tweederde van de raad bij aanwezig was en later nog eens dunnetjes zal worden overgedaan. Een motie van treurnis, de lichtste in zijn soort en waar 'geen bloed uit vloeit', wordt 'op zak gehouden'. Alsof dat enige indruk maakt. 

Verdere opmerkelijkheden waren de spontane aanpassing in de spreektijd en de stemverklaringen van fracties bij de hoofdelijke stemming.
Nadat in de eerste termijn al drie partijen door hun spreektijd heen waren, vanwege een met twee minuten verkorte spreektijd, kregen alle fracties er spontaan van de voorzitter maar liefst vijf minuten spreektijd bij. Bewijst maar weer dat de huidige regeling niet deugt en dus gewijzigd moet worden.
Terwijl er bij eerdere hoofdelijke stemmingen, conform het reglement van orde, geen stemverklaringen gegeven mochten worden, werd dat door de voorzitter nu ineens wel toegestaan. Tijd om de vergaderwijze en de rol van de voorzitter daarin eens goed onder de loep te nemen.