maandag 24 april 2017

Dualisme anno 2017

15 jaar geleden werd het dualisme ingevoerd in het lokale bestuur. Er heeft een ontvlechting plaatsgevonden tussen raad en college. Het meest herkenbare ervan zijn de wethouders “van buitenaf”, wethouders die niet op de kieslijst hebben gestaan en soms niet eens in de gemeente wonen.
Er ligt hiermee een scheiding tussen kaderstelling en controleren enerzijds en uitvoering anderzijds. In theorie dan. Want in de praktijk zie ik op gewichtige dossiers toch nog steeds de machtspolitiek van weleer welig tieren. Een lokale partij die daartegen juist is opgericht doet er nu zelfs aan mee. Kennelijk geeft macht toch een onweerstaanbare invloed, op sommige politici tenminste.
Zoals laatst bij een dossier waar de gemeente maar liefst 55,5 miljoen euro heeft uitgetrokken voor nieuwe schoolhuisvesting. Let wel, dat is drie keer zoveel als oorspronkelijk bedacht was. Na jaren fors bezuinigen groeien de bomen ineens weer tot aan de hemel. Althans bij dit besluit, waar in de achterkamertjes de coalitiepartijen naarstig tot overeenstemming zijn gekomen. Op andere dossiers is het nog wel “bedelen” voor een paar duizend euro extra.
Individuele raadsleden en complexe fracties zijn van standpunt veranderd. Sommige zelfs op de vooravond van het raadsbesluit. Zo verdween een eerder op een partijwebsite aangekondigd amendement als sneeuw voor de zon, met drogredenen natuurlijk. Maar ja, je moet dan wat zeggen. Eigenlijk lag de besluitvorming bij de eerste spreker al vast. De betogen van de oppositie waren daarmee voor de kat z’n viool. Of misschien alvast een opwarmertje voor 21 maart 2018, als de kiezer het weer één dag voor het zeggen heeft.
Elzinga zal het dualisme zo niet bedoeld hebben, maar helaas 15 jaar na invoering ervan is het coalitiebelang nog steeds het grootste goed en hebben de wethouders als het er echt om gaat nog steeds de macht over de raad.

Dit bericht is op 24 april 2017 geplaatst op RaadsledenNieuws