woensdag 7 februari 2018

Verkiezingskoorts

De verkiezingen komen eraan en dat is goed te merken. Want voorstellen, moties en amendementen lijken nu meer dan ooit al in de achterkamertjes te zijn afgestemd.
Daarbij is het net alsof de nieuwe coalitie al beklonken is, terwijl de kiezer zijn stem nog moet uitbrengen!
Het maakt ook niet meer uit welke blunders de wethouders nog begaan, naar huis sturen, dat gebeurt toch niet meer. Elkaar stevig vasthouden is het credo, ‘we houden het college heel om de rit uit te zitten’.
Niet bepaald zoals het hoort, tenminste als je je rol en taken als gemeenteraadslid serieus uitvoert in het duale stelsel.

Voorstellen die al tijden door het college in de maak zijn worden nu in allerijl door de raad gejast, want ja, dan kan de partij er bij de verkiezingen nog lekker mee pochen.
Over pochen gesproken. Er wordt ook gepronkt met successen die je met een kritische blik nauwelijks een echt succes kunt noemen. Zelfgenoegzame borstklopperij. Alsof er nooit een meerderheid van de raad bij nodig was en er met amendementen soms tot een dusdanig compromis is gekomen dat er van het voorstel zelf nog maar een waterig wijntje over is gebleven.

De debatten worden scherper van toon. Het elkaar vliegen afvangen spat ervan af. Op social media gaat het er onderling venijniger aan toe. Het partijbelang staat centraal. Nauwelijks lijkt het nog om de inwoners te gaan. Op één ding na dan. De stem van de kiezer op 21 maart 2018. Er wordt van alles uit de kast getrokken om de kiezer weer voor zich te winnen. Ik zie zelfs in een enkel programma punten staan waar die partij deze periode op tegen heeft gestemd. Maar ach, het blijkt achteraf toch wel leuk om er kiezers mee te trekken.
De campagne is dus al volop bezig en niet alleen op straat.

Dit blog is geplaatst op RaadsledenNieuws.nl