Er ligt geen alleenrecht op een goed idee, ook niet in de politiek. Je kunt niet zeggen “dat heb ik bedacht, die gedachte is van mij, van mij alleen”. Toch ben ik laatst van verbazing van mijn stoel gevallen toen bleek dat er achter mijn rug om daar sprake van leek te zijn bij een amendement.
Het agendapunt zelf was in de raad enkel beeldvormend besproken. Mijn bedoeling was om het stuk ook oordeelsvormend te bespreken, omdat ik er een amendement over wilde gaan indienen. De voorzitter had dit verzoek gewoon moeten honoreren, temeer omdat er meerdere fracties nog een O-sessie wilden. Maar dat was niet gebeurd. Jammer, want dit had wellicht een andere gang van zaken opgeleverd en een beter beeld over de standpunten van de verschillende partijen dan nu blijkbaar het geval was.
Nu is het bekend dat sommige partijen wat meer dan andere gebruik maken van de achterkamertjes om vervolgens met al enige zekerheid het debat aan te gaan. Dat maakt het voor de burger niet boeiender, want die horen alleen wat er tijdens de vergadering wordt uitgesproken en wat er aan amendementteksten op papier wordt uitgedeeld. Ik ben meer van de openheid, als je wat te zeggen hebt dan doe je dat maar openbaar. Helaas geldt dat niet voor elk raadslid. Zo heb ik laatst dus gemerkt dat het soms zelfs veel verder kan gaan en het meer leek op ‘de boel opstoken’. Want daar komt het wel op neer wanneer je je politieke concullega onterecht zwartmaakt. Tja, ik kan het niet erg charmant of eerlijke politiek noemen als een raadslid op die manier koste wat koste als hoofdindiener van een amendement wilt scoren. Laat ik het er maar op houden dat je hieraan goed kunt merken dat de verkiezingen eraan komen, ‘succes kent dan vele vaders’.
